Armoedebeleid vraagt om het verleggen van grenzen

In Nederland werken 2 miljoen mensen voor of rond het minimumloon. Dat zijn mensen die ons land draaiende houden. Ook in onze gemeente zijn er veel mensen die rond moeten komen van een minimumloon. Het is heel krap leven op een minimumloon. De wasmachine mag niet kapot gaan, de kinderen moeten niet te vaak uitgenodigd worden voor een verjaardagfeestje. Ook de komende carnavals dagen staan zij aan de kant. Als de kinderen meedoen kost het geld wat niet voorhanden is.

Ze moeten ook liever niet te snel groeien, ze kunnen ook niet op sport of bij verenigingen. Gelukkig kan Leergeld hier iets in betekenen. Zij maken het mogelijk dat deze kinderen toch kunnen meedoen. Echter niet iedereen weet de weg naar Leergeld te vinden. Denk aan die aardige mevrouw aan de kassa, die verdient ongeveer 11 euro per uur. Van die aardige mevrouw lopen er een paar miljoen rond in ons land. Mensen die op of rond het minimumloon verdienen. Mensen in de winkel, in de schoonmaak. Mensen die zorgen dat ons land stilletjes blijft doordraaien. Voor veel mensen is dat wakker liggen van de geldzorgen, niet iets wat vanzelf overgaat. Stijgende energiekosten, inflatie. Deze worsteling blijft zo. Dat blijft misschien zelfs zo tot aan hun pensioen. Als PvdA blijven we dan ook aandacht vragen voor een goed minimabeleid. Verhoging van de drempel voor kwijtschelding gemeentelijke lasten. Ook een verhoging van de drempel voor de energietoeslag die ook dit jaar weer aangevraagd kan worden zodra de Eerste Kamer hiermee ingestemd heeft. Wel kan nu al een voorschot aangevraagd worden van 500 euro. De PvdA blijft hier aandacht voor vragen immers iedereen moet kunnen meedoen in onze gemeente, in ons land.