Niet gezien en gehoord voelen leidt tot wantrouwen

Steeds meer groepen in onze samenleving voelen zich overvallen door regels, beleid en simpele communicatie. We reageren verschillend als we ons overvallen voelen. De een reageert onverschillig, genuanceerd of boos. Alle deze uitingen komen voort uit onbegrip. Niet gezien en gehoord worden leidt tot wantrouwen.
Neem de opvang van vluchtelingen als voorbeeld. Niemand voelt zich gehoord in deze kwestie. De ratio lijkt te verdwijnen en de emotie neemt het over. De inwoners van vele opvang gemeenten voelen zich overvallen. Als er gecommuniceerd wordt, is het een simpele boodschap die uitgedragen wordt. Tijd voor dialoog en echte gesprekken. Laten we onze angsten en zorgen met elkaar delen. Want die zijn er.
Waar maken we ons zorgen om? Zijn we daadwerkelijk bang en angstig voor de opvang van vluchtelingen? Of maken we ons zorgen over de woningmarkt ? Of het niet kunnen betalen van de energierekening? Er spelen op dit moment vele issues waar we zorgen om maken. Laten we deze issues benoemen en bespreekbaar maken. En niet klakkeloos onze zorgen en angsten botvieren op een andere kwetsbare groep, die zich eveneens niet begrepen voelt. Die eveneens overvallen is door oorlog en ellende. Niemand kiest ervoor om te moeten vluchten.
Mensen die om economische redenen (‘gelukzoekers’) hun land verlaten, krijgen geen vluchtelingenstatus toegekend. Dat zijn geen vluchtelingen. Tevens hebben we het gevoel dat deze vluchtelingen massaal Nederland opzoeken. Slechts 15% van alle vluchtelingen kiest ervoor om naar het westen te vluchten. Dat betekent dat 85% van alle vluchtelingen wordt opgevangen in de regio van crisisgebieden. De landen die wereldwijd de meeste vluchtelingen opvangen, zijn Turkije, Pakistan en Libanon. Een klein deel van alle vluchtelingen wordt dus opgevangen in Westerse landen, en het aandeel van Nederland daarin is nog een stuk kleiner (bron UNHCR, 2022). Dus waar maken we ons echt zorgen om?