Gisteren heb ik Suikerfeest gevierd met familie en vrienden. Ook al heeft Suikerfeest niets met suiker te maken. Suikerfeest, beter gezegd Eid staat in het teken van verbinding en compassie voor de medemens die het wellicht minder breed heeft. Het is dan ook extra leuk om familie en vrienden te zien en samen een hapje te eten. De gesprekken gaan meestal dan ook over grote issues die er momenteel spelen: oorlog, armoede, haat, maar ook hoe mooi het leven is. Hoe ontzettend gezegend we zijn met het leven dat we hebben en de mensen om ons heen.
De kinderen krijgen cadeautjes en worden extra verwend. Mooi om op deze manier herinneringen op te doen. En de kinderen iets mee te geven over samenzijn en het waarderen van het leven. Zeker in deze tijd waar veel kinderen en jongeren last hebben van mentale gezondheid. De prestatiedruk die ze ervaren om alles uit het leven te moeten halen. We hebben het goed in Nederland en het wordt tijd om onze kinderen deze boodschap nadrukkelijk mee te geven. Het is een maatschappelijk probleem, dat we collectief moeten oppakken. Het begint bij onszelf. Dat wat wij doen, dat gedrag kopiëren onze kinderen na. Laten we tevreden zijn met wat we hebben en hoe we zijn. Naar elkaar omkijken en elkaar respecteren zoals we zijn.
Salwa Sohbat
Salwa is op negen jarige leeftijd gevlucht vanuit Afghanistan. Zowel als beleidsmedewerker jeugd bij de gemeente Venlo alsook als jonge moeder ziet ze elke dag het belang van een kansrijke start. In haar vrije tijd houdt ze van wandelen en lekker uiteten. Ze ziet preventie en leefstijl als haar opdracht en wil zich inzetten voor
Meer over Salwa Sohbat
