“We kunnen niet zonder migratie”. Dat is de boodschap van de Staatscommissie Demografische Ontwikkeling in haar onlangs verschenen rapport. Hoe komen we aan voldoende mensen om onze maatschappij productief, duurzaam en welvarend te houden? Als politiek moeten we bereid zijn om ‘een moeilijk gesprek’ over met name arbeidsmigratie te voeren. Jaar na jaar gaan meer mensen met pensioen. En er komen steeds minder mensen bij om het werk te doen. De mensen die stoppen met werken, leven gelukkig nog wel. Ze leven ook steeds langer. Als je met minder mensen meer moet doen, dan moet je of dingen stoppen of meer mensen erbij halen. Wij wensen uiteraard dat iedereen verzorgd wordt, dat we 100 worden, op ons 65ste met pensioen kunnen, geen eigen risico hoeven te betalen en dat er geen arbeidsmigranten meer nodig zijn. Het publieke debat focust zich echter vooral op de extra druk op wonen en voorzieningen die buitenlandse werknemers zouden veroorzaken. Er is schaarste en er zijn te weinig woningen. Dat moeten we gewoon durven zeggen. En dus moeten we durven kiezen: welke sector gaan we stimuleren, en welke niet? Dat wordt nog een spannende discussie. In cruciale sectoren als de bouw, de zorg en de installatiebranche moeten waar nodig buitenlandse werknemers kunnen worden aangetrokken. Neem nou de overstap naar een duurzame energievoorziening: die opdracht is vele malen groter dan de installatiebranche aankan. De bemensing van de zorg kan de vergrijzingsvraag niet bijbenen. Als PvdA pleiten we voor een realistische en open benadering van het migratievraagstuk, met de erkenning dat migratie een noodzakelijkheid kan zijn om de maatschappij productief, duurzaam en welvarend te houden.